Βίκτορ Οσιμέν: Από τις χωματερές της Νιγηρίας στην κορυφή του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου

Ο Βίκτορ Οσιμέν, ένας από τους πιο περιζήτητους επιθετικούς στον κόσμο σήμερα, αποκαλύπτει τις εφιαλτικές συνθήκες των παιδικών του χρόνων, σε μια εξομολόγηση που συγκλονίζει.  Σε πρόσφατη συνέντευξή του στο κανάλι «Daddy Freeze», ο Νιγηριανός φορ της Γαλατασαράι άνοιξε την καρδιά του και περιέγραψε τις σκληρές συνθήκες στις οποίες μεγάλωσε. Όπως αποκάλυψε, η παιδική του ηλικία σημαδεύτηκε από τη φτώχεια, ζώντας δίπλα σε μία από τις μεγαλύτερες χωματερές της Αφρικής. Εκεί, αναγκαζόταν να ψάχνει για τα απολύτως απαραίτητα. «Μεγάλωσα κοντά σε έναν από τους μεγαλύτερους χώρους υγειονομικής ταφής απορριμμάτων στην Αφρική. Εκεί πηγαίναμε με τους φίλους μου να αγοράσουμε ρούχα. Ακόμα και ληγμένα τρόφιμα, όπως γάλα, αλλά δεν ξέραμε τίποτα για αυτό», δήλωσε χαρακτηριστικά.

Η καθημερινότητά του ήταν ένας αγώνας επιβίωσης. Πουλούσε ψωμί και νερό στους δρόμους, προσπαθώντας να συνεισφέρει στην οικογένειά του. Στο σπίτι, η κατάσταση δεν ήταν καλύτερη: «Στο σπίτι μοιραζόμουν ένα δωμάτιο με τα αδέρφια μου, ήμασταν επτά άτομα, και το 99% του χρόνου δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα». Η ζωή του Βίκτορ Οσιμέν άλλαξε δραματικά χάρη στο ποδόσφαιρο, το οποίο αποτέλεσε τη μόνη του διέξοδο από τη φτώχεια. Η πρώτη φορά που ο πατέρας του τον είδε να αγωνίζεται ήταν σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο Κ17, όχι ζωντανά, αλλά μέσα από την τηλεόραση ενός γείτονα. «Ο πατέρας μου με είδε να παίζω για πρώτη φορά στην τηλεόραση, στο Παγκόσμιο Κύπελλο Κ17.

Η αδερφή μου τον πήγε στο σπίτι των γειτόνων, οι οποίοι είχαν τηλεόραση και ηλεκτρικό ρεύμα. Όταν με είδε, έπεσε στα γόνατα και άρχισε να κλαίει», θυμάται ο Οσιμέν, περιγράφοντας τη συναισθηματική φόρτιση εκείνης της στιγμής. Σήμερα, στα 26 του χρόνια, ο Βίκτορ Οσιμέν έχει καταφέρει να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο και να φτάσει στην κορυφή του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Μετά από εντυπωσιακές σεζόν με τη Λιλ, τη Νάπολι και τη Γαλατάσαραϊ, έχει κατακτήσει τίτλους, σκοράρει κατά ριπάς και έχει εξασφαλίσει ένα καλύτερο μέλλον για την οικογένειά του. «Για μένα, το πιο σημαντικό είναι να ξυπνάω το πρωί γνωρίζοντας ότι η οικογένειά μου έχει μια στέγη πάνω από το κεφάλι της», ήταν τα λόγια του.